సీతాకోకచిలుక

 ఒకానొక సాయంత్రం ఫోన్ మాట్లాడుతూ రూమ్ లో నుంచి బయటికి వచ్చాను .పొద్దున్నుంచి ఎడతెరిపి లేకుండా వర్షం తుంపర తుంపర గా పడ్తోంది .ఇప్పుడిప్పుడే ఆగిపోయినట్లు గా ఉంది .అప్పటిదాకా ఫోన్ లో  మాట్లాడుతూ చూడలేదు కానీ అక్కడ ఉన్న మొక్కలు చాలా అందంగా ఉన్నాయ్ . అవి చల్లటి గాలి కి అటుఇటు ఊగుతున్నాయ్ . మేము కూడా వాతావరణాన్ని ఎంజాయ్ చేస్తున్నాం అన్నట్టుగా . పక్కనే చిన్న మొక్క చాలా ముద్దు గా , అందంగా ఉంది .ఎంత అంటే చూడకుండా ఉండలేనంత , వదిలి వెల్లిపోలేనంత . దాన్ని అలా చుస్తూ ఉంటె , ఇంతలో ఒక ముద్దుల సీతాకోకచిలుక దాని మీద వాలింది. ఈ మొక్క ఫై పూర్తీ అధికారం తనదే అన్నట్టుగా . వెంటనే దాని మీద యుద్ధం ప్రకటిద్దాం అనకున్నా . కాని అది కూడా చాలా అందంగా ఉంది.పక్కనే బెంచి మీద కూర్చొని అవి ఏమి మాట్లాడుకుంటాయో విందాం అనుకున్నా . పోనీ చూద్దాం అనుకున్నా . ఎంత  విన్నా ఎంత చూసిన నాకేం అర్థం కాదని అర్థమైంది . పోనీ నేనే ఏదోటి ఊహించుకుంటే పోలే , సరదాగా అనుకున్నా .


మొక్క మొదలుపెట్టిందిలా .....
"ఎందుకు నువ్వు రొజూ నామీదే వాలుతావ్ ?"
"................."
" అరె ,అడిగితె చెప్పవేంటి ?"
" నువ్ అందంగా ఉంటావ్ ..! "
"ఆహా ?"
"రొజూ కొత్తగా కన్పిస్తావ్  !"
" మరి నిన్న రాలేదే ?"
"...................."
" పర్లేదు చెప్పు "
"నిన్న నీరసంగా ఉన్నింది "
"ఈ మొక్క ని వదలేసి వేరే చెట్టు మీద వాలిపోయావేమో అనుకున్నా "
"అలా ఏం లేదు "
సీతాకోక ముఖం కొంచెం కోపం తోను కొంచెం బాధ తోను పాలిపోయింది .
ఇంతలో తుంపర మల్లీ మొదలైంది .
సీతాకోక ,మొక్క ఆకుల కిందకి జరిగింది
మొక్క కొంచెం కదిలింది . అది గాలికి ఊగినట్టు , చలికి వణికినట్టు కాకుండా , తన్మయత్వం లో మునిగినట్టుగా ఉంది .
మొక్క లో ఎదో కాంతి , ఉత్తేజమూను .
తుంపర  కాస్త పెరిగి చిన్నపాటి వర్షమయింది.
సీతాకోక తన గూటికి ఎగిరిపోయింది , చెప్పాపెట్టకుండా .
మొక్క మళ్లీ కదిలింది . ఈసారి బాధ తో మూలుగుతున్నట్టుగా.
ఆకుల నుంచి రాలుతున్న వర్షపునీళ్ళు దాన్ని కన్నీళ్ళు లా అన్పించాయి .
 ఆ బాధ ,
 నీ  కోసమే నేను రొజూ కొత్తగా కనిపించడానికి ప్రయత్నించానని చెప్పలేక పోయినందుకో ,
ఒక రోజు సీతాకోక  తన దగ్గరకి రానందుకో ,
తన సీతాకోక నీరసంగా ఉన్నందుకో ,
తుంపర వర్షం గా మారినందుకో ,
సీతాకోక చెప్పాపెట్టకుండా వేల్లిపోయినందుకో ....
నాకు అర్థం కాలేదు .
ఒక్కటి మాత్రం చెప్పగలను . ఈ చిన్నపాటి తుంపర కూడా దానికి తుఫాను లా అనిపిస్తుంటుందని .
వర్షం ఇంకా పెరిగింది .మొక్క నుంచి రాలుతున్న కన్నీళ్ళు కూడా పెరిగాయి .
నేనింక వచ్చేసాను .
తడవడం ఇష్టం లేక కాదు . దాన్నలా చూడ్డం ఇష్టం లేక.

Comments

  1. మంచి భావుకత ఉంది.కవితలు వ్రాయండి

    ReplyDelete
    Replies
    1. స్పందించినందుకు very very thanks శశి గారు.
      కవితల వ్రాయడానికి ప్రయత్నిస్తాను . అప్పుడప్పుడు ఈ 'కవ్వింత' ని పలకరించి వెళ్తూ ఉండండి .... :)

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ఏ మాయ చేసావే.. !?

(సరదా కి) Guide to youngsters whose parents have smartphones

పొట్టి బుడంకాయ్!